Gaur egun, edukia modan dago erakunde eta enpresetan. ‘Branded content’ delakoa, komunikazioarne inguruko eztabaida gehienak menderatzen dituen kontzeptu ingelesa, marketing eta publizitatea, kontsumitzailearekin modu sentikor batean konektatzea ahalbidetzen duten edukiakk sortzean datza, marka batekin lotura daukatenak.
Hainbat ikerketen aurrikuspenen arabera, enpresek milaka milioi bideratuko dituzte datozen urteetan partida honetara nabaritasuna eta marka-afinitatea sortzeko helburuarekin, ez produktu edo zerbitzu baten promozioan bakarrik oinarrituta.
Hau berria al da? Ez. Agian, ohiko publizitatean -intrusibo eta masiboa- tematuta jarraitzen duten profesionalentzako bai, baina ez istorioak kontatzen urte asko daramatzagunentzako. Al Ries guruak bere ‘La caída de la publicidad y el auge de las Relaciones Públicas’ (2002) liburuan iragarri zuen bezala, “gaur egun ezin da marka berri bat publizitatearekin bakarrik atera, publizitateak jada ez daukalako sinesgarritasunik: salmenta bat egin nahi duen empresa baten ahots interesatua besterik ez da. Harreman publikoen bidez bakarrik atera daiteke marka berri bat. Harreman Publikoek gure istorioa hirugarren pertsonen bitartez kontatzea ahalbidetzen dute.
Gaur egun, ohiko publizitatearen kolpaketa masiboak ez du balio. Bezeroa liluratu eta maitemindu behar da koherentzia eta, batez ere, sinesgarritasunarekin. Nola lortzen dugu hau? Ama batek bere seme-alabekin edo bikote baten antzera: balioak eta experientziak istorioak kontatuta (storytelling), amestea, imaginatzea, gogoratzea, sentitzea eta bizitzea eragiten duten istorioak. Inoiz baino gizakiagoak gara!
Gure egunerokotasunean, bezero batek bere empresa edo erakundeko informazio bat kudeatzea eskatzen digunean, komunikazio eta harreman publikoetako profesionalek hau moldatu behar dugu gizarte-komunikazio hedabideetan lekua izan dezan; originala eta albistegarria dena bilatu behar dugu kazetarim blogari edo beste edozein pertsonak hirugarren bati kontatu ahal izateko: jazoera, datu, izen, espazio edo zerbait egiteko modu desberdin bat.
Eta, nahiz eta batzuetan mundu ‘digitalak’arduratzen gaituen, etengabeko aldaketak, azpimarratu beharra dago metodoak aldatzen diren arren funtsa mantentzen dela. Estrategia, pentsamendua, pertsonak, “zer”, “zertarako”, “zergatik” eta “nola” beti izango dira aspketu garrantzitsuenak.
Desberdina den zerbait eskeini behar dugu eta, aldi berean, kazetariarentzat garrantzitsu eta berria den, kontsumitzailearentzat interesgarria den eta bezeroaren jarrerarekiko estrategikoa den zerbait. Hiru aldagai hauek ondo uztartzea da edozein erakunderen komunikazio eta harreman publikoak kudeatzeko gakoa da.